تأثیر اجرای شیوه تدریجی پناهی روی برخی مشخصه های مهم توده های جنگلی در سری نُه شفارود گیلان

در این بررسی، تأثیر اجرای طرح جنگل­داری روی تغییرات برخی شاخص­های مهم توده­های جنگلی در سری نُه شفارود گیلان (طرح جنگل­داری رزه)، در طول یک دوره 20 ساله، مطالعه شد. این بررسی در سطح دانگ تجدیدحیات در سال­های 1364 و 1386 انجام شده است. روش آماربرداری در سال­های 1364 و 1386 یکسان بوده و به روش تصادفی سیستماتیک با ابعاد شبکه 200×150 متر و قطعات نمونه دایره­ای شکل و به مساحت 10 آری اجرا شده است. مشخصه­های اندازه­گیری شده در داخل هر قطعه ­نمونه شامل نوع گونه، قطر در ارتفاع برابر سینه، ارتفاع دو درخت شاهد داخل هر قطعه­ نمونه، وضعیت زادآوری و بررسی کیفی درختان بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که تغییرات مشخصه­های مورد نظر شامل قطر سطح مقطع متوسط، سطح مقطع در هکتار، تعداد در هکتار، حجم در هکتار، ارتفاع لوری، تعداد زادآوری در هکتار و درجه کیفی درختان در دو آماربرداری در سطح یک درصد معنی­دار است. حجم در هکتار درختان در تمامی گونه­ها کاهش و از نظر ترکیب گونه­ها، راش کاهش و توسکا افزایش داشته است. فراوانی زادآوری به تفکیک گونه راش و توسکا افزایش و گونه ممرز و افرا کاهش یافته است. تعداد درختان با درجه کیفی یک، کاهش و درختان با درجه کیفی دو، سه و چهار افزایش یافته است. به طور کلی، با اطمینان کامل نمی­توان گفت که اهداف اولیه طرح در سطح دانگ تجدیدحیات، در پایان اجرای طرح، تحقق یافته است. این مطالعه همچنین نشان ­داد که با توجه به ساختار ناهم­سال جنگل­های شمال، تأکید به هم­سال کردن آن، تلاش ثمربخشی نیست و پس از اجرای برش­های بذرافشانی و نوردهی اول در شیوه تدریجی پناهی، امکان تغییر شیوه از تدریجی پناهی به تک­گزینی میسر است.